Od Sylvy do Beverly - Event

Pomysł Azriela przypadł mi do gusty, dlatego ruszyłam w podróż między namiotami i granicą "obozu". Czułam, że myślał nad czymś intensywnie i coś mu nie pasowało jednak postanowiłam to zignorować i mu się nie narzucać. Dżungla z tak daleka nie wyglądała na niebezpieczną, wręcz dawała dziwne poczucie bezpieczeństwa. Lecz wtedy jedna rzecz wpadła mi w oko - w długiej trawie widoczny był ślad, który wiódł od linii drzew aż do miejsca w którym stałam. Ktoś próbował to zatuszować by ścieżka wyglądała na wydeptaną przez zwierzęta, ale i tak wyglądało to nienaturalnie. Lars ruszył przed siebie, nawet nie oglądając się i zaczął węszyć wokół, aż zaczął kichać chcąc wyrzucić z nosa ten obrzydliwy odór orków. Byłam pewna, że musieli tutaj być, ale kiedy i dlaczego nikt nas o tym nie poinformował? Nikt nie mówił, że ktoś zginą bądź lub coś zostało ukradzione. Zaczęliśmy oboje szukać jakiś śladów, które mogłyby być wskazówką, ale nie było ich zbyt duże - połamane gałązki, wskazujące drogę, wydeptana trawa, ślady w ziemi i pozostałości po jedzeniu. Wszystko to doprowadziło nas na terytorium orków, gdzie nie chciałam wchodzić. Larsowi nic nie groziło, w końcu wiele demonów w Eterze mieszka w takich warunkach, ale te wszystkie jadowite pająki i węzę, zwierzyna, która chce cię zjeść...Po prostu nie czułam potrzeby w zagłębianie się w nieznany mi ląd, bez większej potrzeby i tyle.

Pogłaskałam demona, nakazując odwrót. Powinniśmy rozejrzeć się bliżej namiotów, a potem zdać raport Azrielowi, być może oni również znaleźli coś niepokojącego. Ruszyłam powoli we wskazanym kierunku, gdy do moich nozdrzy dotarł metaliczny zapach krwi. Lars nastawił uszy i od razu wbiegł między drzewa. Krzyknęłam za nim, lecz nie zareagował, więc z pełną świadomością swojej głupoty wbiegłam za nim. Nie dotarłam zbyt daleko, gdy z rozpędu wbiegłam w jego sylwetkę, co poskutkowało moim upadkiem. Zaczęłam przeklinać tego bydlaka z myślach, dopóki nie zobaczyłam co znajdowało się przed nim. Pośród wysokich liści leżało do połowy zjedzone ciało jednej z medyczek, poznałam ją tylko po wyróżniającej się niebieskiej szacie z krzyżem na piersi. Przypływ impulsu nakazał mi przyklęknąć delikatnie obok niej i zmówić cichą modlitwę za jej duszę i życie po śmierci, wiedziałam, że muszę się streszczać - zapewne to co się nią pożywiało zaraz wróci, a nie chce żadnych kłopotów i to jeszcze w takim miejscu. Muszę o wszystkim powiedzieć reszcie.

Dotarcie do mini obozu nie zajęło mi długo, biegliśmy jakby nas coś goniło. Z daleka zobaczyłam postać Beverly, której szybki krok wskazywał, że też coś odkryła.

- Co się dzieje? - zapytałam, gdy się z nią zrównałam. Dopiero stojąc na delikatnym wietrze poczułam jak po kilku minutach spędzonych w dusznej dżungli moje ciało się spociło. 

- Zauważyłam, że medycy zaniżyli ilość zaginionych osób jak i rannych - odparła powoli - Pytałam ich o to, ale widziałam, że coś kręcili, gdy zapytałam ich czy czegoś im potrzeba odparli, że nie, ale wielu rannych nawet nie otrzymało leków na ból. A ty coś dostrzegłaś?

Zastanowiłam się przez chwilę nad jej słowami.

- W dżungli było rozszarpane ciało medyczki - mruknęłam, a oczy dziewczyny nieco się rozszerzyły na moje słowa - Wiem, nie powinnam iść tam sama, ale jestem pewna, że zagryzienie przez zwierzę nie było powodem jej śmierci, jej gardło było podcięte ostrym narzędziem, szybko i precyzyjnie.

Stałyśmy w ciszy dopóki naszym oczom nie ukazał się Azriel z jeszcze dziwniejszą miną niż wcześniej. Od razu wiedziałyśmy, że on również coś znalazł. Zanim zaczął mówić, zdałyśmy własne raporty, powtarzając to samo co powiedziałyśmy sobie, jak najbardziej szczegółowo.

Beverly?